ای مشک تو لااقل وفاداری کن
من دست ندارم تو مرا یاری کن
من وعده آب تو به اصغر دادم
چند قطره برای او نگهداری کن
ای مشک نگه کن تو به بالای سرم
زهرا نشسته،آبرو داری کن.

ما اغلب اوقات به اشتباه فکر می کنیم برای نوشتن باید حوصله داشته باشیم یا به قول معروف سردماغ باشیم. حقیقت این است که برای نوشتن از هر خلق و خویی می توان استفاده کرد. بعد از مدتی که نوشتید چیزها را به طرزی متفاوت می بینید. ما با نوشتن و با حرکت دست هایمان بر روی صفحه کاغذ زندگی دست ساز می سازیم. کسانی که همیشه آنچه را که دوست دارند را روی کاغذ می نویسند. یعنی به جهان هستی می گویند چه چیزی را دوست دارند و چه چیزی را دوست ندارند و این باعث تغییر می شود و نوشتن دیدگاه متفاوتی به تو عرضه میکند. 

هرکس آنچنان است که در دل خود فکر می کند.

به راستی که آدمی همان است که می اندیشد و منش او حاصل جمع تمامی اندیشه های اوست.

همان کونه که گیاهی جوانه می زند، نمی تواند بدن بذر باشد، هر عملی که از آدمی سر می زند از بذرهای اندیشه نشأت می گیرد و بدون بذرها نمی تواند پدیدار شود.

همۀ ما خزانه ای داریم که هرچه بخواهیم می توانیم از آن بیرون بکشیم خزانۀ خیال!

پس بیایید تا خود را ثروتمند و سالم و خوشبخت تصور کنیم و همۀ امور خود را سرشار از نظم الهی بینیم؛ اما راه تحقق آرزو را به دست عقل کل بسپریم.

او حربه ها یی دارد که تو از آن ها بی خبری

و تدابیری که تو را به خیرت فرو خواهد برد.

جایی هست که جز تو هیچ کس نمی تواند آن را پر کند.

کاری هست که جز تو هیچ کس قادر به انجامش نیست.

نقل شده كه حضرت زهرا (سلام الله عليها) هنگام عروسي پيراهني كهنه داشت كه رسول خدا (صلی الله عليه و اله) ضمن جهيزيه آن حضرت، پيراهني نو تهيّه نمود تا زهرا (سلام الله عليها) آن را در شب عروسي در بر كند، وقتي فاطمه زهرا (سلام الله عليها) با لباس نو به منزل علي (عليه السلام) رسيد و مراسم جشن و اطعام پايان يافت و زهرا و علي تنها شدند، فقيري بر در خانه آمد و اظهار حاجت نمود و گفت: اي اهل خانه گرسنه و عريانم مرا اطعام كرده و بپوشانيد. فاطمه‏ زهرا (سلام الله عليها) از غذاي عروسي براي آن فقير كنار گذاشت و لباس‏ جديد خود را از تن بيرون آورد و همان لباس قديمي را در بر كرد و غذا و لباس را به فقير بخشيد و آنگاه فرمود: لَنْ تَنالُوا الْبِرَّ حَتَّي تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ‏: به نيكي نمي‏رسيد، مگر زماني كه از آنچه دوست مي‏داريد، انفاق كنيد."

قصص الأنبياء (قصص قرآن - ترجمه قصص الأنبياء جزائري)، ص725

بسم الله الرحمن الرحیم

چه بسیار پیش آمده که آدمی با دیدن معایب خودش در دیگران، شفا یافته است.

زندگی یک آینه است و ما در دیگران بازتاب چهره ی خودمان را می بینیم.

از امام صادق (علیه السلام) كه رسول خدا (صلی الله علیه واله) به اصحابش فرمود: كدام يك از حلقه‏هاى ايمان محكم ترند؟ گفتند: خدا و رسولش داناترند و برخى گفت: نماز و برخى گفت: زكاة و بعضى از آنها گفت: روزه و بعضى گفتند كه: آن حج است و عمره و بعضى‏گفتند: جهاد است، رسول خدا (صلی الله علیه و اله) فرمود: براى آنچه گفتيد:فضيلتى است و آنكه من پرسيدم نيست ولى محكمتر حلقه ايمان، دوستى در راه خدا و دشمنى در راه خدا و مهرورزى با دوستان خدا و بى‏زارى از دشمنان خدا است‏.

دبی مور:

آن کس که با شیفتگی به شفا و معجزه می اندیشد

بی شک برایش رخ می دهد.

گفتیم قصه ی آدم، قصه ی وجود همه ی ماست و شیطان در همه حال با ماست و ما شیطانی را که نمی شناسیم لعن می کنیم و راحت از کنار او می گذریم، در حالی که باید شیطان درون خودمان را لعن کنیم، یعنی باید صفات و رذایل خودمان را لعن کنیم و با یک لعن کردن شیطان صفات شیطانی از ما کنار نمی رود، ما وقتی می توانیم بر شیطان درونمان غالب شویم که بتوانیم بر نفسمان غالب آییم. شیطان با موجودی قلب تو کار دارد نه با تو، دزد وقتی به مغازه دستبرد می زند، با موجودی مغازه کار دارد نه با صاحب مغازه. ابلیس با قلب و دل ما کار دارد؛ با کسی کار دارد که قلبش به امام وصل است. کسی که بی قید و بند است و یله و رها زندگی می کند، شیطان با او کاری ندارد.

ادامه دارد.. ان شاءالله