امام صادق (علیه السلام ) فرمود : سه چیز است که به خداوند عزوجل شکایت کند :

مسجد خرابی که اهل نماز در آن نماز نخوتند و عالمی که در میان نادانان باشد و

قرانی که گردو غبار بر روی آن نشسته و کسی آن را نمی خواند .

شیخ صدوق (ره) در کتاب مفید " ثواب الاعمال " از حضرت امام صادق (علیه السلام ) روایت کرده اند که فرموده اند : " زمانی بر امت من پیش می آید که باطن های آنها خبیث و پلید است و ظاهر آنها به جهت طمع دنیا نیکوست . اگر کار نیک بکنند مقصودشان جزای آخرت نیست ،بلکه کار آنها ریایی است و اصلا خوف از خدا ندارند ." خداوند همه آنها را به عقوبت و عذابی مبتلا می کند که مانند شخصی که در دریا غرق شده باشد (با سوز دل) خدا را می خوانند ، ولی دعای آنها مستجاب نمی شود .

امام صادق (علیه السلام ) فرمود که رسول خدا (صلی الله علیه واله وسلم) فرمود :

خدا زبان را عذابی می کند که هیچ یک از اعضاء و جوارح را آن گونه عذاب نکرده باشد ، زبان گوید : پروردگارا مرا عذابی نمودی که چیزی را چنان عذابی نکردی . در پاسخ او گفته می شود : از تو یک سخن در آمد که به مشرق و مغرب زمین رسید و به وسیله ی آن خون های محترم ریخته شد و مال محترم غارت شد و فرج محترم دریده شد ، به عزت و جلالم سوگند هر آینه تو را به عذابی گرفتار کنم که هیچ عضوی را چنان عذاب نکرده باشم .

امام صادق علیه السلام ) فرمود :

روزی نباشد جز آن که هر عضوی از اعضاء تن در برابر زبان فروتنی کنند و بگویند :تو را خدا مبادا من برای تو عذاب ببینم .

بقیه علایم آمدن دجال و ظهور حضرت از زبان مولا امیرالمؤ منین (علیه السلام)

علامت بیست و یکم : صداهای فاسقان بلند گردد و از آنها شنیده شود .

علامت بیست و دوم : شخص فاجر به ملاحظه شرّش ،تقیه شود

علامت بیست و سوم : دروغگو تصدیق و خائن امین گردد .

علامت بیست و چهارم : مردم پیشینیان خود را لعنت نمایند ،

زن ها بر زین ها سوار شوند و

زنان به مردان و مردان به زنان شباهت پیدا کنند .

علامت بیست و پنجم : احکام دین را برای غیر دین بیاموزند ،

و کار دنیا را بر آخرت مقدم بدارند .

علامت بیست و ششم : پوست میش بر دل های گرگ ها بپوشند ،

در حالی که دل ها ی آنها از مردار متعفن تر و از صمغ بدتر است .

علامت بیست و هفتم : شاهد (در محکمه)بدون اینکه از وی درخواست شود ،

شهادت می دهد ، ودیگری به خاطر دوست خود بر خلاف حق گواهی دهد .

ده علامت دیگر از چهل علامت آمدن دجال و ظهور حضرت مهدی (روحی له الفداء )

علامت یازدهم : خون یکدیگر را بی ارزش بدانند .  

علامت دوازدهم : حلم و بردباری در میان آنها نشانه ضعف و ناتوانی باشد .

علامت سیزدهم : ظلم و ستم باعث فخر گردد.  

علامت چهاردهم : مسجد ها نقاشی و رنگ آمیز ، و مناره ها بلند گردد.

علامت پانزدهم : قران ها زینت شود .  

علامت شانزدهم : اشرار مورد عنایت قرار می گیرند .

علامت هفدهم : اعمال زشت ، و گفتار بهتان آمیز ، و گناه و طغیان و تجاوز ، علنی باشد .

علامت هیجدهم : صف ها در هم بسته شود ، خواهش ها مختلف باشد ، و پیمان ها نقض گردد. 

علامت نوزدهم :زن ها به واسطه میل شایانی که به امور دنیا دارند

در امر تجارت شوهران خود شرکت جویند .

علامت بیستم : زنان نوازنده ، آلات طرب و موسیقی به دست گرفته و نوازندگی کنند . 

شیخ صدوق روایت می کند که حضرت امیرالمؤمنین علی (علیه السلام ) برای ما خطبه خواندند و

پس از حمد و ثنای الهی سه بار فرمودند : " سلونی ایها الناس ، قبل ان تفقدونی ."

  یعنی : ای مردم ! پیش از آنکه مرا از دست بدهید ، هر چه می خواهید از من بپرسید . 

   صعصعه بن صوحان (ره) سؤال کرد که  یا امیرالمؤمنین ! دجال کی خواهد آمد ؟

 حضرت فرمودند : آمدن دجال علاماتی دارد که متعاقب هم به وقوع می پیوندند

و آن چهل علامت است به این ترتیب :

علامت اول : مردم نماز را بمیرانند .  علامت دوم : امانت را ، ضایع کنند .

علامت سوم : دروغ گفتن را ، حلال شمارند .    علامت چهارم : ربا بخورند .

علامت پنجم : رشوه بگیرند .  

          علامت ششم : ساختمان ها را محکم بسازند و دین را به دنیا بفروشند .

علامت هفتم : سفیهان را به کار گمارند .   علامت هشتم : با زنان مشورت کنند.

علامت نهم :پیوند خویشان را پاره نمایند .   علامت دهم : هواپرستی پیشه سازند.

ادامه دارد .....

خدایا ! قلب ها به سوی تو روان شده ، و گردن ها به درگاه تو کشیده ،

و دیده ها به آستان تو نگران ،

و گام ها  در راه تو در حرکت ، و بدن ها  در حدمت تو لاغر شده است !

خدایا ! دشمنی ها ی پنهان آشکار ، و دیگ های کینه در جوش است .

خدایا! به تو شکایت می کنیم از اینکه پیامبر(صلی الله علیه و اله وسلم)در میان ما نیست

و دشمنان ما فراوان ، و خواسته های ما پراکنده است .

 "پروردگارا ! بین ما و دشمنانمان به حق داوری فرما ، که تو از بهترین داورانی ."

عید غدیر بر تمامی دوستان مبارک

از محضر آیت الله بهجت (رضوان الله علیه) سؤال شد که آیا وجود مبارک حضرت ولی عصر (علیه السلام ) خودشان هم به مسجد جمکران تشریف می آورند و مانند مردم به نماز می ایستند؟!

جواب دادند : آقایی که اهل علم بود می گفت : بنده و یک شخص دیگر و یک پیرمرد ، شب جمعه ای به مسجد جمکران افتیم ، ساعت دوازده شب بعد از نماز و توسل و روضه خوانی سیدالشهداء رفیقمان برای رسیدن به خدمت آقا خیلی اظهار اشتیاق می کرد . سپس آقایی را دیدیم که آمد و دم محراب مسجد چهار رکعت نماز خواند ، اما چه نمازی و با چه صدای دلنشینیـــــــــ !! 

من و رفیقمان از پشت سرش ، صدای قرائتش را می شنیدیم ، تا این که آقا (علیه السلام ) بعد از نامز بلند شد و به طرف مسجد حرکت نمود ، ومن نتوانستم از هیبت او از جا بلند شوم؛ ولی رفیقمان تا دم در مسجد از پشت سرش رفت و آقا(ع) از مسجد خارج شد و من تا دم در ایشان را می           دیدم . سپس رفتم و از در مسجد به طرف راست و چپ نگاه کردم، دیدم غایب شده است و او را ندیدم . 

حضرت علی (علیه السلام ) فرمود :

به آن که (برتـو) بدی کرده است نیکی کن ، تا مالکش گردی .