سؤال شد از آیت الله بهجت (رضوان الله علیه) که چگونه می توان وجود مبارک امام زمان (علیه السلام ) را در عصر ما ثابت نمود؟

ایشان فرمودند: حدیث ثقلین دلالت بر وجود امام زمان (عج) داردو از ادله ی صریحه ی اثبات امامت است ؛ زیرا در بخشی از آن ، از پیامبر اکرم (صلی الله علیه واله وسلم ) آمده است :

سألت الله ان لایفرق بینهما حتی یردا علی الحوض فاستجاب لی؛ از خدا خواسته ام که بین آن دو (عترت و قران) جدایی نیندازد، تا این که در کنار حوض کوثر نزد من حاضر شوند، و خداوند این دعای مرا اجابت نمود ."

بنابراین ، هر وقت قران دست این امت باشد ، اهل بیت (علیهم السلام ) نیز هستند ، تا آخرالزمان و تا حاکمیت حکومت حقه ، قران هست ؛ که فرمود:" حتی لایبقی من القران الا رسمه ؛ تا این که از قران جز نگاشتن آن باقی نمی ماند ."و تا وقتی ..... در ادامه مطلب با ما همراه باشید...

بچه ی خردسالی که شهر و خانه اش را گم کرده ، تو اگر دائم سر او را با اسباب بازی های جذّاب و شیرینی های رنگارنگ گرم کنی ؛ تا یادش رود که گم شده ، او همچنان در این گم ماندن ،بزرگ می شود و دیگر دنبال خانه اش هم نمی گردد و با تو و خانه ی تو انس می گیرد و شهر و خانه اش ، حتی نام خانوادگی اش را هم از یاد می برد . 

انسانی که در روی زمین عالم معنا را گم کرده ؛ وقتی با اسباب بازی های متنوع و جاذبه های هزار رنگ دنیا ( در نوجوانی با پول و مدهای لباس و .. در جوانی با زیبایی هیکل و ماشین و خانه و مقام و ...و در میانسالی با بچه ها و داماد و نوه و...) سر او را گرم می کنند ؛ او غرق دراین بازی ها می شود و مأموریت خود را و وطن اصلی خود را کاملا از یاد می برد و.....

 تا روزی که به پیری و مریضی و احتضار می رسد و ... اجل مهلت نمی دهد ؛ باید برگردد ، اما

 با کدام توشه ی راه برگردد ؟!!.  

از امام علی (علیه السلام ) روایت شده است که می فرماید :" طوبی لمن علم من این، فی این ، الی این " بنابر این حدیث ، انسان باید به سه مسئله آگه باشد :

_ اولا بداند از کجاست ، یعنی مبدأ و اصل وجود خود را بشناسد ،

_ ثانیا بداند در کجاست و چه استعددهایی در وجودش دارد ،

موقعیت و توانایی های خود را بشناسد و بفهمد در جایی که هست ، تکلیفش چیست ؛

_ ثالثا بداند کجا می رود و به چه کیفیت باید استعدادهای وجودش را به "الله" که نهایت کمال وجود اوست ، برساند .

این سه اصل ، از کجا آمدن ، در کجا بودن و به کجا رفتن ، برای هر انسانی تفهیم شود ، به یقین او به کمال لایق خود رسیده است و رحمت خدا شامل حالش می شود .

سؤال شد از آیت الله بهجت (رضوان الله علیه ) که ما چگونه باید در صراط ، مستقیم باشیم؟ لطفا تبیین نمایید .

ایشان فرمودند : بر صراط مستقیم بودن یعنی نبیّ (ع) یا وصیّ (ع)را پیش روی خود قرار دهیم و پیرو آنها باشیم . صراط مستقیم دو صراط است که باید آنها را پیمود . یکی در دنیا و دیگری در آخرت . اگر امروز، در دنیا درست بر روی صراط مستقیم مشی کردیم، فردا هم از صراط آخرت که بر روی جهنم است می توانیم عبور کنیم . "کتاب الله و عترتی" در حدیث ثقلین همان کتاب "کتاب الله و سنتی" است چون سنت واقعی رسول الله (صلی الله علیه واله وسلم )در نزد عترت است . بنابراین ، باید عترت را واسطه ی فیض در همه نعمت ها بدانیم و به آنها متوسل شویم و به آنچه علم داریم (از راه اجتهاد یا تقلید) عمل کنیم . وگرنه پشیمان می شویم ؛ و به آنچه نمی دانیم اقدام نکنیم ، وگرنه پشیمان می شویم ؛ بلکه در مواقع شک و شبهه توقف و احتیاط نماییم تا از اهلش سؤال کنیم . عمل به احتیاط پشیمانی ندارد .

سخن تازه ، سخن حق است. کسی می تواند سخن تازه بگوید که روح تازه دارد . کسی روح تازه دارد که به منبع لایزال حق تعالی اتصال دارد . پس اگر انسان به عالم بیکران متصل باشد ، سخن تازه می گوید ، اما اگر این اتصال نباشد ، سخن مکرر دارد و سخنان تکراری ملال آور است .

 سخن نو ،انسان را از تعلقات باز می دارد . نو از کجا می آید ؟ از غیب . دریچه ی غیب وقتی باز است ؛ تازه است آب حوض کهنه می شود ، اما آب دریا کهنه نمی شود . رودخانه از یک منبع لایزال می آید و دریا بیکران است . تو اگر به دریا برسی ؛ کهنه نخواهی شد منبع بیکران کجاست ؟ به درون رفتن است . جهان هرکس همان است که در آن زندگی می کند . (آقای ابراهیمی دینانی)

وقتی تو در ذهن جزئی خودت مصیبات و مشکلات را بد و مکروه می بینی ،وقتی مصیبتی به تو می رسد ؛ چون ذهن تو آن را زشت و ناپسند جلوه داده با رو به رو شدن با آن می خواهی از آن فرار کنی . هر چند که باطن آن مصیبت ،نعمت است . اما تو آن نعمت را نقمت می بینی و درست مانند بچه ای که هی داروی تلخ را از دست مادر پس می زند ، تو دست امام (ع) را پس می زنی و او هر چه می خواهد با فشارها نقص های تو را برتو باز کند و نشان دهد ؛ تا تو نقص ها و آلودگی های نفست را ببینی و آنها را از خود دور کنی تا یک قدم به امام جانت نزدیک شوی . اما تو چون حکمت مصیبات را نمی بینی ؛ هر دفعه محکم تر دست او را پس می زنی و فرار می کنی و هی از او دور و دورتر می شوی .....

به نرمی رفتار کردن ، دشمن را دوست می کند

انعطاف موسی (ع) فرعون را هم نرم کرد

شخص منتظر و کسی که یقین به ظهور "مهدی" عجل الله تعالی فرجه الشریف امت دارد ، باید حال و روزش خیلی متفاوت از این چیزی که مشاهده می شود باشد . ظهور مصلح جهان و برقراری حکومت صالحان ، تلاشی بایسته برای حضور و آمادگی شایسته برای ظهور می طلبد . اینکه "مهدی " (عج) به فریادهای ما در " عجّل علی ظهورک " التفاتی نمی کند ، آیا معنی اش غیر از این است که در این فریادها کمتر صداقت دیده است ؟ مگر او دعوت های مکرر از جدّ بزرگوار خود حسین بن علی علیهما السلام را فراموش کرده است ؟ پس چگونه به دعوت کسانی اعتماد کند که آنچه به زبان می آورند در دلشان نیست ؟

اگر علی (ع) از تکلیف کردن مردم به خلافت خود تمکین نمود ، اگر حسن (ع) با اقبال مردم خلافت را پذیرفت ، اگر حسین (ع)به دعوت کوفیان لبّیک گفت ، و اگر رضا (ع) دعوت "مرو" را قبول کرد، علتش این بود که ....

در ادامه مطلب با ما همراه باشید .. 

شهادت حضرت امام صادق (علیه السلام )

بر تمامی مسلمین جهان تسلیت باد