پیامبر اکرم (صلی الله علیه واله وسلم ) فرمود:

هرگاه خداوند بنده ای از امت مرا دوست بدارد ، محبت او را در دل برگزیدگان و ارواح فرشتگان خود و سکان عرشش می اندازدتا او را دوست داشته باشند ؛ پس او واقعا محبّ خداوند است ؛ خوشا به حال او ! سپس خوشا به حال او ! و برای او در روز قیامت شفاعت خواهد بود .

" انّ الذین امنوا و عملوا الصالحات سیجعل لهم الرحمن ودّا "

(سوره مریم ، آیه 96)

کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده اند ،

به زودی خدای رحمان برای آنها محبتی (در دل ها ) قرار خواهد داد .

در زمانهای دور در سقیفه عالم دینی از بشر گرفته شد تا بشر انسان نشود ،لذا بشریت در سطح دین ماند و هرگز عمق دین و عالم دینی خود را نشناخت و چون نشناخت نتوانست انسان شود و با امامش معیت پیدا کند و چون معیت با امام (ع) پیدا نکرد ، نتوانست با امام(ع) همراه شود . برای همین تا امروز امام (ع) غریب و مظلوم مانده و در پشت پرده ی غیبت است .

خداوند حقیقت امام(ع) را در بطن انسان قرار داد ؛ تا انسان با سیر انفسی به امام (ع) وجودش برسد . اما سقیفه با مکر و حیله شخصیت امام (ع) را در پرده گذاشت و این سیر انفسی را از بشر گرفت و بشریت را مشغول سیر در آفاق کرد . لذا اکثریت ما سیر آفاقی داریم نه انفسی . به این ترتیب شخصیت امام (ع) در سقیفه کشته شد و امام علی (علیه السلام ) مظلوم و غریب ماند و در محراب کوفه این مظلومیت امام (ع)به نمایش گذاشته شد و همگان دیدند که علی (ع) مظلوم کشته شد ، ولی عمق این مظلومیت را نفهمیدند و همچنین

..با ادامه مطلب با ما همراه باشید ..  

لطفا برای خواندن ادامه مطلب به خانه ی خضرای وجود رجوع کنید

در بهشت آنچه را بخواهیم می شود

اما در دنیا آنچه می شود را باید خواست

هیچ گاه ظاهر زندگی دیگران را با باطن زندگی خود قیاس نکن

در حقیقت وداع ما با ماه مبارک سلام و ورود به عالم برتر است برای شخصی که به آرزوهایش رسیده و

می رود که آن ها را ظهور دهد ؛ 

عید فطر بر میهمانان سفره ی ملکوت ، مبارک

حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه و اله وسلم ) می فرمایند : کسی که به خاطر خدا وند یک روز روزه می گیرد ، خداوند او را به اندازه ی هفتاد سال از آتش دوزخ دور می سازد ؛ و در نهایت نهایت در خصوص مقام معنوی روزه داران در بهشت می فرمایند : در بهشت دری است به نام " ریّان " و روزه داران در روز قیامت از آن داخل می گردند . گفته می شود : روزه داران کجایند ، پس ایستاده می شوند و کسی عیر از ایشان داخل نمی گردد و چون داخل شوند ؛ در بسته می شو و هیچکس از آن وارد نمی شود .

روایت دارد که هر قلبی در آن نور وجود دارد . وقتی کسی گناه می کند یک نقطه ی تاریک در آن قلب پیدا می شود، اگر توبه کند آن نقطه تاریک می رود ، ولی اگر توبه نکند و دوباره گناه کند ، آن نقطه ی تاریک بیشتر می شود و خدای نکرده اگر بیشتر گناه کرد ، تاریکی بیشتر و بیشتر می شود تا اینکه آن سیاهی تمام روشنی قلب را از بین می برد .

امام صادق (ع) می فرمایند : کسی که مؤمنی را افطاری دهد ، کفاره یک سال گناه او شمرده می شود ، و کسی که دو مؤمن را افطاری دهد ، بر خداوند است که او را وارد بهشت سازد .

عالم به واسطه ی عشق بوجود آمد و خدا من و تو را به واسطه ی عشق خلق کرد و تمام جنگ و دعوای بنی بشر هم برای رسیدن به این عشق است ، چون یافتن عشق یعنی رسیدن به آرامش تامّ.

حال کدام عشق است که انسان را به آرامش می رساند ؟

همه ی آدمها هم دوست دارند ؛ دوست بدارند و هم دوست دارند ، دوستشان بدارند و همه در درون ناخواسته به دنبال عشق به هر دری می زنند ، تا آن را بیابند . اما فقط درصد کمی از انسانهایی که به عشق معرفت پیدا کرده اند ، توانستند عشق حقیقی را بیابند مابقی به دنبال کاذب آن دویده اند و فقط صورت مجازی آن را یافته اند و فکر کردند عشق همین است ... در ادامه مطلب با ما همراه باشید ...

اظهار فقر ، نیاز و مسئلت از غیر ذات کبریایی ، دنبال سراب دویدن است و

جز خستگی و تشنگی بیشتر ،چیزی به همراه ندارد . اگر تنها و تنها از آن ذات یگانه بخواهیم او از طریق ابزارهای الهی رحمتش را جاری می کند .

در حقیقت ، ما به اندازه ای که از حق تعالی بخواهیم ، هستیم و

به اندازه ای که از خود بخواهیم ، نیستیم .

وقتی خداوند خیر کسی را بخواهد در او شوق ایجاد می کند و با این شوق او را حرکت می دهد تا او را به درونش و به خود عالی و به آرامش برساند ؛ البته در این راه هی او را در دست اندازها می اندازد تا با سختی ها وجود او را به بالندگی و رشد برساند .

 در ابتدا او را در میدان امتحانی ، دچار بلا می کند ،بعد از تحمل آن فشار ، یک زیبایی به او نشان می دهد تا به شوق آن از جا بلند شود و حرکت کند .

بعد از تحمل این فشار ، در ازای این صبر، ظرفیت او را بالا می برد و زیبایی های بالاتر ی را به او می چشاند و باز در میدان دیگری ،با یک از دست دادن دیگر ، ظرفیت پذیرش را در او بالا می برد تا او را به زیبایی ها و مقامات بالاتر برساند و به همین ترتیب با هر از دست دادنی هی رتبه و مقامش را بالا و بالاتر می برد و بر مقاماتش می افزاید

 تاهی خالص و خالص تر شود و......تا جایی که بهشت مشتاق او می شود

کارد اگر تیز نباشد و نبرد ؛ به چه کار می آید ؟ شیر اگر نغرّد و ندرد که درنده نیست . انسان اگر هیچ صفت انسانی نداشته باشد و دلرحم نباشد که انسان نیست .

پس کمال کارد ، به تیزی اش است و کمال شیر به دریدن است و کمال انسان به انسانیّتش است .